Inzetoefening van het IRO-USAR team

Verslag inzetoefening van het IRO-USAR team gehouden in Wettringen(Duitsland):

15-18 mei 2008 een oefening van het IRO-USAR team volgens de INSARAG Guidelines. Alle disciplines waren aanwezig namelijk Technisch team, Management, Medisch team (voor hond en eigen mensen) en de Reddingshondenteam's. Het doel hiervan was om elkaar persoonlijk te leren kennen maar ook in de werkomstandigheden te bewgrijpen en samen te werken dat kan bij een aardbeving of andere calamiteit een groot voordeel zijn. De teamleden kwamen uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Slovenië, Slowakije, Tsjechië, Hongarije en Nederland. Ons basiskamp hadden we ingericht op een puin/asfalt ondergrond. Om de honden af te spoelen was er een waterbassin en voor de mensen waren er een tweetal koude douches en met een beetje geluk één warme.

Per email kreeg ik de coördinaten binnen waar ik mij diende te melden. Echter iedereen kwam drie kilometer verkeerd uit, wat bleek we hadden de coördinaten van het oude bedrijfsterrein gekregen echter de firma was verhuisd naar een andere plek, maar met vragen aan de bevolking kom je er uiteindelijk ook wel.

De eerste dag melde ik mij met mijn hond Fokus ze Zebráku om 13.00 uur op het BoO(basis of Operations) in Wettringen(D) en kreeg een plek toegewezen waar ik mijn tent op kon zetten. De ondergrond was puinasfalt wat een beetje platgewalst was dus je begrijpt dat ik beter mijn rotspennen mee had kunnen nemen maar niet mijn aluminium grondpennen. Dus dit was al gelijk mijn eerste les. Maar gelukkig had ik wel mijn tenthamer bij mij waar aan een kant een pikhouweeltje zit dus door kleine gaatjes te hakken en de pennen horizontaal de grond inslaan tegen de trekrichting in was het mij toch gelukt om de tent binnen de tijd van een uur te hebben staan. De dag begon met hoge temperaturen vervolgens begon het in de nacht zeer veel te regenen en het zou pas weer aan het eind van de oefening droog worden.

Er waren drie zoekterreinen Point Alfa bij ons basiskamp, Point Bravo 5 km vanaf ons basiskamp en Point Charlie 60 km verderop in Osnabrück. Tijdens de oefeningen werden alle disciplines ingezet, dat betekende dat eerst de honden slachtoffers gingen zoeken, zogauw dit gelukt was kwamen de technische mensen van @Fire in actie om met geavanceerd apparatuur waaronder camera's, seismologische apparaten, hydraulische knipscharen, vijzels, stutten etc. zich toegang te verschaffen tot het slachtoffer. Zogauw dat gelukt was kwamen de medische mensen in actie ook deze arts en chirurgische assistente verleenden de eerste hulp onder de grond waarna de brancard waarop het slachtoffer met klittenband vastgesnoerd lag naar buiten werd getrokken met behulp van een touw en zij begeleidend, kruipend erachteraan. Tijdens de oefeningen werd er ook aandacht besteed aan de geluidsseinen, schadeplaatsmarkeringen etc.

Om 15.00 uur begonnen we met de oefeningen die 's morgens om 7.00 uur van start gingen en tot 's nachts twee uur voortduurden. Echter de eerste nacht hadden we zoveel zware regenval dat mijn tent veranderde in een eilandje waardoor ik van onze commandant toestemming kreeg om mijn hond in mijn auto te laten slapen en ik zelf mocht een plekje zoeken in de groepstent van de crew. Dus midden in de nacht met alleen mijn onderbroek en puinschoenen aan mijn slaapzak met matje onder de arm snel naar de grote tent waar ik gelukkig de hele verdere oefening gebruik van mocht maken alhoewel dat maar uurtjes waren. Een foto kun je vinden op de site www.reddingshond.nl

Aanvankelijk zou de debriefing op zondagochtend plaats vinden maar door het aanhoudende slechte weer waarbij iedereen tot op de huid smerig en nat was werd er besloten dat na de oefening om 21.00 uur direct de debriefing zou plaatsvinden zodat iedereen de volgende morgen redelijk op tijd en veilig naar huis kon reizen.

Na de debriefing werd er een gezamenlijke barbecue gehouden en contacten uitgewisseld en verstevigd wat natuurlijk erg gezellig was. De volgende ochtend begon om 6.00 uur het kamp weer te leven en werd er met de afbraak begonnen en na een aantal uren was het hele kamp ontruimd en niet meer te merken dat er een dergelijk grote groep mensen er verbleven hadden.

Door deze weersomstandigheden en in de combinatie van te weinig slaap was het erg afzien maar desondanks werd er goed samengewerkt en was het een nuttige oefening. Ook stonden we steeds stand-by en bereid om naar de aardbeving in China te gaan maar ons werd medegedeeld dat er doorlopend contact was maar de buitenlandse hulpverleners werden niet toegelaten en dat is echt treurig, want wij dachten daar goed werk te kunnen doen. De autoriteiten in China verklaarden dat zij met behulp van hun militairen de zaak goed onder controle hebben.

Groningen 20 mei 2008

Lucas Lauxen
Reddingshondengroep Noord-Oost Nederland